Οι δύσκολες στιγμές κατά τη διάρκεια των θεραπευτικών συνεδριών και των μαθημάτων φωνητικής είναι κοινές για όλους, ανεξαρτήτως του βαθμού εμπειρίας. Αυτές οι καταστάσεις μας κάνουν να προβληματιστούμε για το πώς να τις διαχειριστούμε.

Όταν ο θεραπευόμενος / μαθητής / γονιός βρίσκεται σε κατάσταση ταραχής ή κάτι στη συνεδρία δεν πάει όπως θα περιμέναμε, η δική μας ανασφάλεια μπορεί να γίνει έντονη. Αισθανόμαστε αμήχανοι, καθώς δεν είμαστε εκπαιδευμένοι ψυχοθεραπευτές, και η κατανόηση της κατάστασης γίνεται πρόκληση, αφού συχνά αμφιβάλλουμε για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να προχωρήσουμε.

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα :

🔹 O θεραπευόμενος / εκπαιδευόμενος αρνείται να κάνει την άσκηση λόγω αμηχανίας ή φόβου.
🔹 Ξεσπάει σε κλάματα ή αντιδρά με θυμό.
🔹 Αυτο-ματαιώνεται συνέχεια και εστιάζει μόνο στις αποτυχίες του.
🔹 Κολλάει η θεραπεία / το μάθημα και νιώθεις πως δεν υπάρχει εξέλιξη.
🔹 Μιλάμε μαζί αλλά η επικοινωνία είναι προφανώς διαταραγμένη.
🔹 Σου επιτίθεται λέγοντας πως η δουλειά σας δεν βοηθάει και δεν υπάρχει βελτίωση.
🔹 Εξηγείς την άσκηση μα ο θεραπευόμενος φαίνεται να μην έχει επαφή με το σώμα και τις λειτουργίες του και αδυνατεί να εκτελέσει τις οδηγίες.
🔹 Του μιλάς αλλά είναι "αλλού", νιώθεις πως δεν είναι συναισθηματικά "παρόν".
🔹 Δεν καταφε΄ρνει να κάνει το ασκησιολόγιο στο σπίτι ή/και καθυστερεί στις συνεδρίες.

Πώς μπορούμε οι επαγγελματίες της φωνής να αναγνωρίσουμε τις απροσδόκητες στιγμές όπου ο φόβος διαταρ΄άσει την εξέλιξη της δουλειάς μας και να τις διαχειριστούμε με δημιουργική αποτελεσματικότητα;